Koło domu Matuszewskich (obecnie Ziembańskich) na skrzyżowaniu dróg z Rapiszki przez „Dział” do szosy asfaltowej Myczków – Solina z drogą prowadzącą do cemtrum wioski biegnącą „Koło Dworu”, z drogą z Rapiszki przez „Łazek” stoi kapliczka. Wybudowano ją w 1960 roku z inicjatywy p. Tadeusza Wacławskiego przy pomocy mieszkańców Rapiszki m. in. Piotra Rafalskiego, Władysława Krupińskiego „od Kucharza”, Franciszka Matuszewskiego późniejszego o. Izydora kustosza i od 1996 roku Przeora Klasztoru OO. Paulinów na Jasnej Górze w zęstochowie, Władysława Matuszewskiego „od Pazi”, Władysława Wacławskiego „od Grzesia” i innych. Wszystko jak wspomina p. Tadeusz Wacławski „z Potoka” zaczęło się od tego, że ciągle chodziła mu po głowie myśl, aby taką kapliczkę wybudować. Miejsce wybrano na posesji prywatnej p. Matuszewskiego Władysława na skrzyżowaniu dróg. W miejscu tym, jak wspominali starzy nieżyjący już mieszkańcy Rapiszki, kiedyś przed II wojną światową były zakopane tzw. „czary”, które miały złe działanie na przechodzących obok tego miejsca ludzi (sprowadzały na nich choroby). Dokonać miała tego jedna z mieszkanek Rapiszki niejaka Berechowska przeciwko rodzinie Matuszewskich, która wcześniej miała problemy z sąsiadem o granicę właśnie w tym miejscu. Fakt ten został zauważony i ujawniony przez sąsiadów. Specjalna komisja złożona z wójta wioski i w asyście policji nakazała winnej wykopać wszystko i komisyjnie usunąć. Co też się stało. W tym właśnie miejscu postanowiono wybudować kapliczkę. Wzorowano się na kaplicy – kościółku z Berezki. Materiał pochodził ze starej rozwalonej cerkwi w nieistniejżcej wiosce Bereżnica .............. . Zaangażowani byli wszyscy ówcześni mieszkańcy tej części Myczkowa. Prace prowadzono otwarcie i w dość szybkim tempie. Zakończono je w maju 1960 roku. Kapliczka ma małą wieżyczkę, w której znajduje się sygnaturka z cerkwi w Myczkowie. Pokryta jest blachą. Po ukończeniu prac zaczęły się problemy z władzami. „Życzliwi” ludzie poinformowali odpowiednie czynniki o fakcie. Inicjatorzy i wykonawcy zostali oskarżeni o naruszenie i złamanie ówczesnych przepisów prawa. Ponieważ wzywani nie stawili się w komplecie (o. Izydor przebywał już w zakonie) zasądzono więc zaocznie dość wysokie kary pieniężne na sumę ok. 2000 ówczesnych złotych – była to dość duża kwota. Wzywany m. in. na przesłuchania Tadeusz Wacławski tłumaczył się tym, że budowę rozpoczął Franciszek Matuszewski (zmarły w tym czasie) i zobowiązał go do ukończenia. Winę złożono więc na nieboszczyka, a ówczesna władza niestety nie obejmowała zaświatów. Kapliczki jednak nie rozwalono, istnieje do czasów obecnych. Poświęcono ją dopiero w czasach ks. Rydzika (lata 80 -te). Figurę Matki Bożej do kaplicy ufundowała Rafalska Paraskiewia, mieszkająca w woj. Wrocławskim (kiedyś mieszkanka Rapiszki), ponieważ pewnego razu właśnie po budowie kapliczki miała sen o niej. Od czasu powstania parafii właśnie w tej kapliczce odprawiane są Msze św. o dobre urodzaje i pomoc Bożą w czasie żniw. Kapliczka położona przy drodze na Solinę na poczatku „Solińskiego lasu”. W miejscu tym z inicjatywy ks,. Franciszka Rząsy powieszono w latach 70 – tych obraz, który ofiarował o. Izydor Matuszewski, przedstawiający Matkę Boską Częstochowską. Właśnie tu z inicjatywy ks. Proboszcza J. Kasiaka postanowiono zbudować na dziesieciolecie istnienia parafii nową kapliczkę. Projekt wykonał w oparciu o wskazówki ks. Kasiaka inż. Lignarski z Rzeszowa. Kapliczkę zbudował stolarz Piotr Rafalski z Rapiszki. Została ona ustawiona na betonowym fundamencie w 1991 roku. Tak to wydarzenie odnotował ówczesny ks. Proboszcz: ... przeżyliśmy jubileusz dziesięciolecia parafii. W Myczkowie było to na zewnątrz zaakcentowane przy okazji odpustu parafialnego, której to uroczystości przewodniczył pierwszy proboszcz ks. Jan Rydzik. Na pamiątkę tego jubileuszu została zbudowana przydrożna kapliczka na Rapiszce, w miejscu dawnej bardzo skromnej. Duża w tym zasługa p. Piotra Rafalskiego, który włożył w to dużo pracy. Dziękuję wszystkich, którzy w różny sposób pomogli w budowie tej kaplicy. Pięknie położona na skraju lasu bukowego, przy skrzyżowaniu drogi asfaltowej do Soliny z leśną drogą prowadzącą nad Zalew Soliński, stanowi obecnie ciekawy element przy którym zatrzymują się turyści, a szczególnie rybacy i grzybiarze.