Najstarszą kapliczką na terenie Myczkowa jest ta, która stoi przy drodze prowadzącej do Berezki i do Leska na tzw. „bagnie”. Miejsce, na którym się znajduje należy również do dość wcześnie wymienianych w dokumentach. W 1376 roku Benedik starosta sanocki przeprowadza rozgraniczenie między wsiami: Terpiczów Jacka, Jurka i Iwanka, a Myczkowce Oleśka m.in. z góry Berdo przez Myczków, Berdce a Perednemu Potokowy. Samo określenie „bagno” wymieniane jest w dokumentach z 1519 roku jako miejsce na górze między wsiami: Berezką a Soliną. Tędy w 1519 roku przeprowadzono rozgraniczenie między dobrami Piotra i Stanisława Kmitów (Myczkowce, Solina i inne), a wsiami Mikołaja Bala (oba Terpiczowy, Berezka i inne) ...ad locum dictum Bagno, następnie wierzchołkiem góry alias rozdzyalem, , od tego miejsca aż do drogi na górze Bagno, prowadzącej z wsi Bereska do wsi Soliny. Nie ma w Myczkowie potoku o nazwie „perednyj potok” ale zachowała się nazwa części pól w sąsiedztwie granicy ze wsią Polańczyk w okolicy istniejącej krzyżówki drogi do Soliny i Leska określana zwyczajowo jako „perednyj horb” z dziś już małym strumyczkiem lub „między peredniami”. Ponieważ tereny wsi Berezka przed II wojną światową sięgały aż do kapliczki na „bagnie” i drogi, która istnieje do dziś i prowadzi obecnie do leśniczówki dalej na tzw. „Berce” – (gzie również przed wojną znajdowały się prywatne ośrodki wczasowe, o których wspominałem) i biegnie dalej w kierunku góry Berdo lub skręca do nieistniejącej, spalonej przez oddziały WP w 1946 wsi Bereżnicy Niżnej, można przypuszczać, że jej istnienie i powstanie jest zwyczajowo związane z oznaczeniem granic i skrzyżowań dróg, ale są to tylko pewne wnioski. Według legendy, którą zanotował w 1936 roku ówczesny nauczyciel w Myczkowie p. Michał Trelka, kapliczka powstała dzięki właścicielce Myczkowa p. Eulalii Zatorskiej (wsp. O niej Słownik Geograficzny królestwa Polskiego z 1885 r.) Istnienie kapliczki w 1852 roku potwierdzają mapy katastralne. Właścicielka wsi pani Eulalia Zatorska miała 11 dzieci, lecz żadne z tych nie dochowało się. Mając dwunaste dziecko w intencji by to przynajmniej modła wychować, kazała postawić kapliczkę. Kapliczkę wystawiono, a narodzone dziecko pani Eulalii było dziedzicem wsi i majątku (Jan Nepomucen Wit Zatorski – późniejszy fundator cerkwi i kościoła). Podczas wojny (I światowej) kapliczkę zupełnie zniszczono, nikt jednak przez dłuższy czas nie myślał o jej odnowieniu, aż ówczesnej właścicielce Myczkowa p. Sorger (notabene Helenie Sorger córce P. Zatorskiego) przyśniło się, że ś. p. Jan Nepomucen Zatorski klęczy w kapliczce i modli się, ale z niezadowoleniem patrzy na ruinę . Pani Sorger kazała więc kapliczkę odnowić, wstawić figurę Pana Jezusa, wazony i świeczniki. Kolejna legenda o tej kapliczce mówi, że zbudowano ją w miejscu gdzie właściciel Myczkowa i właściciel Berezki ustalili granicę, a było to tak: ... właściciele sąsiednich wiosek umówili się, że wstaną o jednakowej porze i wyruszą ze swych dworów w Berezce i Myczkowie wspólną drogą, w którym miejscu się spotkają tam będzie granica. Właściciel Berezki jako lepszy gospodarz wstał wcześniej, szybko zjadł co nieco i wyruszył w kierunku Myczkowa. Ówczesny właściciel naszej wioski lubił dłużej pospać i dobrze zjeść, nie dość że wstał „trochę” później, to jeszcze zażyczył sobie gotowanej kury na śniadanie. No gdy w końcu wyruszył z domu okazało się, że jego sąsiad z Berezki dociera już do pierwszych zabudowań wioski. Tu też się spotkali i ustalili granicę... Tak kapliczkę i jej powstanie widzą zachowane i zapisane legendy. Kapliczka jest murowana z kamienia, ma ścięte boczne narożniki (niewidoczne obecnie – po ostatnim remoncie w latach 1989/90 zostały zatynkowane).Wielokrotnie remontowana również po II wojnie światowej. Wtedy zasadzono koło niej 3 sosny amerykańskie, z których do 1998 roku zachowała się jedna. Właśnie w tym roku w wyniku dużej wichury złamała się i zwaliła na dach kapliczki, ale o dziwo nie uczyniła poważniejszych szkód. W kapliczce znajdowała się figura Jana Nepomucena z 1937 roku wykonana przez rzeźbiarza z Średniej Wsi. Ostatni generalny remont przeprowadzono w latach 1989/90 i jak wspomina ówczesny proboszcz ks. Józef Kasiak,...dłuższy czas kapliczka stała po zdjęciu dziurawego dachu bez zabezpieczenia i przedstawiała dość opłakany widok jako wizytówka wsi. Ks. Proboszcz liczył, że przejeżdżający tędy na wypoczynek nad Jezioro Solińskie i do Polańczyka konserwator zabytków z Krosna albo inny urzędnik odpowiedzialny za te sprawy nałoży może jakąś karę na niego i parafian, a przy okazji da jakieś fundusze na remont. Ale nic takiego się nie stało... widocznie gdy tędy przejeżdżał odwracał głowę w drugą stronę... . Remont kapliczki ukończono w maju 1990 roku, prace prowadzone były pod kierunkiem p. Piotra Rafalskiego z Myczkowa. Zmieniono więźbę dachową i pokrycie, wykonano nowy sufit obity boazerią, wstawiono drzwi i okna, położono posadzkę i otynkowano wewnątrz i zewnątrz. Poświęcenia odnowionej kapliczko dokonali misjonarze ks. Franciszek Boguń i ks. Michał Józefczyk, którzy prowadzili pierwsze misje parafialne. Pierwszy z nich podarował do wnętrza kapliczki nową płaskorzeźbę Jezusa Frasobliwego. Odnowienie było votum – świadectwem wiary nowo zaistniałej parafii. Według wspomnień i relacji mieszkańców Myczkowa oraz innych osób z sąsiednich wiosek, jeżeli ktoś miał trudną sprawę czy problem, lub wyjeżdżał (albo był wywożony jak w latach powojennych) i właśnie tu szczerze przy kapliczce się pomodlił, to zawsze jego prośby były wysłuchane, a trudne sprawy przyjmowały właściwy obrót. Czas powstania kapliczki, szczególnie rok budowy jest trudny do ustalenia. Oprócz istnienia zapewne już w 1885 roku potwierdzonego zapisaną legendą, występowanie jej ok. 30 lat wcześniej, w 1852 roku potwierdzają mapy katastralne Myczkowa i okolic z tego okresu. Dziś odnowiona kapliczka jest piękną wizytówką naszej wioski i pierwszym obiektem, który przyciąga oko turystów gdy przyjeżdżają do Myczkowa, dobrze świadcząc o nas i naszej miejscowości.